Η προσπάθεια να κτυπηθεί η εθνική μας ταυτότητα είναι πολύπλευρη και πολυεπίπεδη και έχει ξεκινήσει εδώ και δέκα τουλάχιστον έτη. Έτσι προ ετών στο ένθετο της «Ελευθεροτυπίας» για τα βιβλία διαβάσαμε ότι κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με ΤΟΝ τίτλο «Πάλι δικά μας. Λαογραφία, ιδεολογία και η διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας». Το βιβλίο έχει την υπογραφή του εβραϊκής καταγωγής, όπως φαίνεται από το όνομα Χέρτσφελντ, και παρουσιάζεται ως εξής: «Κοινωνικός ανθρωπολόγος που ασχολείται εδώ και μια εικοσαετία με ελληνικά εθνογραφικά ζητήματα (πολλές μελέτες του έχουν ως θέμα τους τη λαϊκή παράδοση των κρητικών χωριών), ο Michel Herzfeld δοκιμάζει με το ανά χείρας έργο του μία ιστορική αναδρομή στα ηρωικά χρόνια της λαογραφίας στον τόπο μας – όταν λόγιες προσωπικότητες όπως ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ο Εμμανουήλ Βυβιλάκης ή ο Νικόλαος Πολίτης προσπαθούσαν να αποδείξουν στην Ευρώπη των Μεγάλων Δυνάμεων τους άρρηκτους δεσμούς των Νεοελλήνων με τους αρχαίους προγόνους τους. Δύσκολη, σε κάθε περίπτωση, και δύστροπη εποχή: με τον Φαλμεράιερ να διαλαλεί προς πάσα κατεύθυνση το σλάβικο αίμα που αρχίζει να τρέχει στις φλέβες των νεότερων Ελλήνων μετά τις διαδοχικές αλλόφυλες εισβολές κατά τη διάρκεια της βυζαντινής κυριαρχίας».
Ώστε έτσι, λοιπόν, οι μεγάλοι Έλληνες λαογράφοι ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία για να αποδείξουν ότι οι νεοέλληνες είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, ενώ δεν είναι, σύμφωνα με τον Χέρτζφελντ! Όλα αυτά δε μέσα στα πλαίσια του Εθνικισμού…
Η «ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΣΚΟΠΕΥΣΗ»
Συνεχίζοντας την παρουσίαση του βιβλίου του Χέρτζφελντ, η «Ελευθεροτυπία» γράφει τα παρακάτω:
«Ο Herzfeld δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία (το δηλώνει, άλλωστε, ρητώς και κατ’ επανάληψιν) πως μια τέτοια προοπτική δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει στο πλαίσιο μιας αμιγώς εθνικιστικής σκόπευσης, που σύρει και κρατάει ευθεία και αδιατάρακτη σε όλο το μήκος της τη συνδετική γραμμή μεταξύ των χωρικών του αγώνα του ’21 και της κλασικής Αθήνας του Περικλή, του Πλάτωνα και του Θουκυδίδη».
Δυσαρεστεί πολλούς, λοιπόν, η φυλετική συνέχεια του λαού μας και προσπαθούν με κάθε τρόπο, με βιβλία, ιδεολογήματα και ψεύδη να αποδείξουν ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι Έλληνες. Και φυσικά σε αυτή την προσπάθεια πρωτοπόροι είναι οι λεγόμενοι «προοδευτικοί».
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»: ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Την σκυτάλη από την «Ελευθεροτυπία» πήρε μετά από λίγες ημέρες, την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2003, η εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», που στο ειδικό ένθετό της «ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ» είχε ένα ολόκληρο άρθρο του προαναφερόμενου Χέρτσφελντ, τον οποίο παρουσίαζε ως καθηγητή ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Φυσικά ο Χέρτσφελντ δεν είναι ανθρωπολόγος, αλλά κοινωνικός ανθρωπολόγος, εκπρόσωπος στην πραγματικότητα μιας ψευδο-επιστήμης, η οποία δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματική ανθρωπολογία, την φυλετική ανθρωπολογία. Με άλλα λόγια, προσπαθούν να ομιλήσουν περί φυλών και βιολογικής συνεχείας χρησιμοποιώντας κριτήρια κοινωνιολογικά! Περιττό να πούμε ότι αυτή η «επιστήμη» άνθισε τον πρώτον στην Σοβιετική Ένωση.
Ο Χέρτσφελντ, λοιπόν, στο άρθρο του που δημοσιεύετε στο ένθετο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» και που έχει τίτλο μια γνήσια ελληνική τραγωδία, προσπαθεί να μας πει ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι τίποτε άλλο από Χριστιανούς ελληνόφωνους, που μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσπάθησαν να αποκτήσουν εθνική συνείδηση με μία ψεύτικη σύνδεσή τους με τους Αρχαίους! Το πλέον τραγικό είναι ότι αυτά που λέει ο Χέρτσφελντ, τα υποστηρίζουν και αρκετοί καθηγητές Πανεπιστημίων στην Ελλάδα όπως ο γνωστός Λιάκος, η Ευθυμίου και άλλοι… Για να αντιληφθούμε τα όσα λέγει ο Χέρτσφλεντ και να απαντήσουμε, θα σας παραθέσουμε κάποια αποσπάσματα από το εν λόγω άρθρο, το οποίο αρχίζει ως εξής:
«Όταν ο Μάρτιν Μπερνάλ δημοσίευσε το περιβόητο έργο του, «Μαύρη Αθηνά», οι αντιδράσεις των κλασικών φιλολόγων ήταν στην συντριπτική πλειονότητά τους αρνητικές. Όχι λιγότερο αρνητική, ωστόσο, υπήρξε η υποδοχή που οι Έλληνες αστοί επεφύλαξαν στον συγγραφέα, η βασική αμαρτία του οποίου ίσως να ήταν το να έχει ξεσκεπάσει πόσο αποφασιστική και ανελέητη ήταν πράγματι η παγίδα που οι Δυτικοί επεφύλαξαν στους Έλληνες «πελάτες» τους. Γιατί (αν ο Μπερνάλ δεν αστοχούσε) έτσι όπως τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν (ή τουλάχιστον να κρύψουν με πέπλο σεμνότητος) ό,τι οικείο υπήρχε στη ζωή τους – δημοτική γλώσσα, ρεμπέτικη μουσική, σεξουαλικά ανέκδοτα και δημοτικά τραγούδια που δε συμμορφώνονταν με την επίσημη ηθική και την επίσημη ιστοριογραφία -, οι ίδιοι οι υποστηρικτές του κλασικού ιδεώδους αρνήθηκαν τις πεποιθήσεις των αρχαίων Ελλήνων για το θέμα της καταγωγής τους, επειδή εκείνοι την τοποθέτησαν σε σημιτικές και «αφρικανικές» πηγές, νευραλγικά σημεία δηλαδή για τους εφευρέτες-υποστηρικτές της φυλετικά «αρείου» προέλευσης των «γνήσιων» ευρωπαϊκών λαών».
Καθόλου τυχαία η αναφορά από τον αρθρογράφο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» Χέρτσφελντ στον εβραίο τερατολόγο Μπερνάλ, ο οποίος υποστηρίζει ότι τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό δημιούργησαν αφρικανοί! Εντελώς ανιστόρητα ο Χέρτσφελντ μας λεει ότι οι ίδιοι οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν για την καταγωγή τους ότι ήταν σημιτική και αφρικανική!!! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει είναι εντελώς αυθαίρετο αστήρικτο και αστείο. Όμως, η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» το δημοσίευσε σε ένα ένθετο σοβαροφανές, που διαβάζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, που αγνοούν δυστυχώς την Ιστορία και έτσι το ψέμμα μεταφέρεται σε ένα σημαντικό μέρος του λαού μας. Επιπλέον, στο απόσπασμα που παραθέσαμε παραπάνω, υποστηρίζει ότι οι Έλληνες αναγκάστηκαν να κρύψουν ό,τι οικείο υπήρχε στην ζωή τους, πράγμα, που ασφαλώς δεν ισχύει. Σε αυτό το θέμα επανέρχεται και παρακάτω γράφοντας τα εξής:
«οι νεώτεροι Έλληνες αναγκάστηκαν να αποβάλουν ως ξένα προς τη ταυτότητά τους όσα στοιχεία του σημερινού πολιτισμού τους έδειχναν την επιρροή τουρκικών, αραβικών, αλβανικών, σλαβικών και άλλων δήθεν μη αρχαίων ελληνικών πηγών, και να δεχτούν αντίστροφα ως δικά τους τα προϊόντα του κυρίως βαρβαρικού νεοκλασικισμού που έφτασαν μαζί με τον Όθωνα».
Όλα αυτά βεβαίως βρίσκονται μόνο στην φαντασία του κοινωνικού ανθρωπολόγου του Χάρβαρντ, που δεν γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, δεν γνωρίζει τον λαϊκό πολιτισμό της Ελλάδος, που οι ρίζες του φτάνουν βαθιά στην ελληνική αρχαιότητα. Όσο για κάποια ξένα στοιχεία, που πράγματι υπάρχουν στην παράδοσή μας, αυτά όχι μόνο δεν τα πολέμησε το κατεστημένο, αλλά τα προώθησε με κάθε τρόπο. Εάν ήξερε την ιστορία του λαϊκού πολιτισμού του Έθνους μας ο Χέρτσφελντ δεν θα τα έλεγε όλα αυτά. Αντίθετα ο Ελληνισμός του 19ου αιώνος είχε παραδόσεις, μύθους, τραγούδια, δοξασίες, που ήταν πέρα για πέρα προερχόμενα από την Αρχαία Ελληνική παράδοση. Στη συνέχεια του κειμένου του ισχυρίζεται ότι οι μεγάλοι λαογράφοι του νεοτέρου Ελληνισμού, που συνέλεξαν τις παραδόσεις του, λειτούργησαν σε διατεταγμένη αποστολή προσπαθώντας να εδραιώσουν την Ελληνική ταυτότητα και πλαστογραφώντας τις δοξασίες και τους μύθους της δημοτικής μας παραδόσεως. Γράφει δε χαρακτηριστικά:
«Στην αρχαιοδιφική εκστρατεία να καθαριστεί (όπως η γλώσσα) ο σημερινός ελληνικός πολιτισμός από κάθε ίχνος «μη ευρωπαϊκής» επίδρασης (σύμφωνα πάντα με την εντελώς εξωγενή αισθητική του νεοκλασικισμού), η λαογραφία έγινε ο κατ’ εξοχήν χώρος για την επιστημονική ανάδειξη της αδιάσπαστης πολιτιστικής συνέχειας των σημερινών τότε Ελλήνων με τους αρχαίους. Ξένοι και ντόπιοι λαογράφοι έψαχναν πυρετωδώς για να ανιχνεύσουν κάθε παραλληλισμό μεταξύ της αρχαίας λογοτεχνίας και των σημερινών δημοτικών τραγουδιών και παραμυθιών που θα μπορούσε να συμβάλει μια για πάντα στην εδραίωση της επίσημης ελληνικής ταυτότητας».
Είναι προφανές ότι ο κοινωνικός ανθρωπολόγος Χέρτσφελντ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ δεν ξέρει τι του γίνεται… Όμως δεν φταίει αυτός, φταίει η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και το σοβαροφανές ένθετό της, που δεν είχε την στοιχειώδη αντικειμενικότητα να παραθέσει έναν αντίλογο στα όσα ισχυρίζεται. Μεγάλοι ξένοι επιστήμονες όπως ο Άρνολντ Τόινμπι, ο Νίλσεν, ο Βιλαμόβιτς καθώς και εξέχοντες Έλληνες όπως ο Νικόλαος Πολίτης, ο Χατζηδάκης, ο Ζαμπέλιος έχουν δώσει απάντηση επιστημονική σε όλα αυτά τα θέματα που θίγει. Όμως την απάντηση αυτή δεν την γνωρίζουν οι αναγνώστες της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» που τους αναγκάζει να διαβάσουν μόνο την άποψη του Χέρτσφελτν.
Όποιος έχει ζήσει σε χωριά ελληνικά, έστω και στην διάρκεια των θερινών του διακοπών και έχει συναντήσει σεβάσμιους γέροντες και γερόντισσες και έχει ακούσει παραμύθια και τραγούδια, πολύ εύκολα μπορεί να διακρίνει την αρχαία ψυχή παρούσα μέσα στο σημερινό λαό μας. Ιστορίες για Αρχαίος θεούς, για τόπους στοιχειωμένους, για φαντάσματα και μυθικούς ήρωες, για στοιχειά των δέντρων, για νεράιδες και καταραμένους τόπους, λέξεις αρχαϊκές, ομηρικές και ίσως και αρχαιότερες υπάρχουν στο λεξιλόγιο αυτών των αλώβητων από τον «μοντέρνο πολιτισμό» λαό μας. Στις παραδόσεις του Νικολάου Πολίτη όλα αυτά είναι παρόντα και πέρα από αυτά μέσα στην ίδια την θρησκεία των σύγχρονων Ελλήνων, στην Ορθοδοξία των Ελλήνων, στην οποία η υπέρμαχος Αθηνά έγινε Παναγιά που πολεμάει δίπλα από τους στρατιώτες μας, ο κυβερνήτης των Ωκεανών Ποσειδών, έγινε Άγιος Νικόλαος, ο Απόλλων Δρακοκτόνος Άη Γιώργης. Όλα παρόντα! Ολοζώντανα μέσα στην φυλετική ψυχή.
Προς τι όμως αυτή η επιμονή διαφόρων «καθηγητών» και μάλιστα τόσων διαφορετικών πολλές φορές επιστημών, να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι απόγονοι των Αρχαίων; Μήπως το ξεθεμέλιωμα της ιστορίας μας είναι το πρώτο βήμα για τον αφανισμό του λαού μας; Μήπως τελικά αυτός ο λαός, ο Νέος Ελληνικός, που στις φλέβες του κυλά ακόμη σήμερα (όσο και αν το αρνούνται διάφοροι Χέρτσφελντ και Φαλμεράιερ) το ευγενικό αίμα των Αρχαίων Ελλήνων είναι τόσο σπουδαίος και τόσο επικίνδυνος για τα σχέδιά τους ακόμη και στην κατάσταση της έσχατης παρακμής που βρίσκεται; Μήπως;…
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου